Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quare ad ea primum, si videtur; Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Memini me adesse P. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sint ista Graecorum; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
Quae duo sunt, unum facit. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Sint ista Graecorum; Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.
Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Bork Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?
Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Quis enim redargueret? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Duo Reges: constructio interrete. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q.
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quonam, inquit, modo? Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Sed residamus, inquit, si placet. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
