Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut aliquid scire se gaudeant? Contineo me ab exemplis. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Duo Reges: constructio interrete.
Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Tanta vis admonitionis inest in locis; Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Summae mihi videtur inscitiae. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Quid de Pythagora? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Erit enim mecum, si tecum erit. Sed ille, ut dixi, vitiose. At multis se probavit. Sed quot homines, tot sententiae; Quis Aristidem non mortuum diligit? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Minime vero istorum quidem, inquit. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.
Restinguet citius, si ardentem acceperit. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? An hoc usque quaque, aliter in vita? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.
A mene tu? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nos commodius agimus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Eaedem res maneant alio modo. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.
Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quare attende, quaeso. Cur iustitia laudatur? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;
Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Minime vero istorum quidem, inquit.
Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
